A.I. - expansie - oppervlakkigheid - macht

Eén van de diepste drijfveren van de mens is geluk. Iedereen - zowel individuen als groepen - zijn op zoek naar geluk. Een kanttekening: dit zoeken doen we binnen de eigen context. Een dief bijvoorbeeld steelt omdat hij ervan uitgaat dat, wanneer hij dit gestolen goed bezit, geld bijvoorbeeld, hij gelukkiger zal zijn. Vaak gaat het om rare kronkels en behoorlijke omwegen op zoek naar geluk, maar dit lijkt mij echt wel de diepe reden te zijn.

Waar kan een mens of een groep mensen op zoek gaan naar geluk? Je kunt het zoeken in de diepte of in de breedte. Onze Westerse maatschappij kent vergaande oppervlakkigheid (1), dus niet in de diepte, dan in de breedte. Expansie, bijvoorbeeld: een groter afzetgebied voor een bedrijf, gebiedsuitbreiding, denk in de geschiedenis aan de kolonisatie en noem maar op. A.I. zoekt het bij kennis vergaren; oppervlakkige kennis, wat we data noemen. We raken een cruciaal punt aan: artificiële intelligentie is een uitbreiding in de breedte. Kan een uitbreiding in de diepte? Naar mijn mening niet, daar is échte intelligentie voor nodig.

We draaien vele kleine en grote cirkels op zoek naar geluk. Oppervlakkigheid begeeft zich binnen het domein van de dualiteit. En wat heb je daar? Heen en weer geslinger tussen de ene pool, geluk in dit geval, en de andere pool: ongeluk. Wanneer geraken we hier uit? Nooit! Binnen de dualiteit, de oppervlakkigheid, is er alleen maar het jojo-spel van geluk en ongeluk. Het doet met denken aan iemand die omhoogkijkt en zegt "ik zie geen vissen vliegen". Uiteraard niet, daar zijn ze niet. Er is geen écht geluk binnen oppervlakkigheid. Ook A.I. zal dit niet vinden. In de jaren '70 hebben we het sprookje gehoord "Met de computer wordt alles eenvoudiger", vandaag is A.I. de geluksbrenger, met nog eens gigantische risico's voor misbruik. A.I. zal onze samenleving nog veel complexer maken dan ze nu al is.